En frodig mann på vei mot femti-åtte
Et annet fag enn norsk han måtte
Lidenskapen for stor
Engasjementet fra mor
Tusenvis av bøker hadde han på kottet.
Klassen på tolv var forbauset over faget
kanskje det ville bli i meste laget
Motivasjon eller ikke
Han lot seg ikke rikke
Etter en stund var det ingen som klaget.
Et fag som uttrykkshistorie prentet
I kunsten kunnskapen ble hentet
Barokk og romantikk
Ulike perspektiv vi fikk
og en pedagog langt over forventet
En veiviser med talent og glød
med humor og av seg selv han bød
at et maleri
kunne være irnoni
I timene kom han aldri i nød
En kar så gjennomtenkt og smart
formidlingen gjorde alt så klart
Selv fotballidioten
satt til side foten
Og forstod i faget det som var rart
En siste tur til London vi fikk
Jeg kjenner enda det vemodige stikk
Før hjemreise han gråt
og fra oss det låt
" Du er en sann mester i pedagogikk! "
tirsdag 28. august 2007
mandag 27. august 2007
Communis og Budeia med mjølkallergi!
I dag hadde me får første skikkelege pedagogikk økt, der me gjekk igjennom kommunikasjon. Kommunikasjon er rått og enkelt korleis ein sender og mottar verbal ( det som blir kommunisert med ord og lydar ) og nonverbal ( Det som blir kommunisert via bruk av kroppen ) informasjon. Det ligg sjølvsagt veldig masse under dette.
Eg vil poengtera heile vitsen med kommunikasjon og kvifor den er så viktig og lærerik med eit godt ordtak av Øyvind Dahl.
" Folk er forskjellige, men like som mennesker ". Derav kan me trekkje parallellar til den latinske tydinga av kommunikasjon som heiter " communis ", som me på engelsk har i ordet " common " - FELLES.
Det verbale språket vårt innehar 30 % av kommunikasjonsprosessen, og det nonverbale 70 %. Ikkje så veldig overraskande, når ein har vore ute i felten før. Barn spesielt les nonverbale teikn godt, og det er viktig at vi som lærarar er bevisste på vår atferd.
Det var og interessant og sjå korleis kommunikasjon alltid skjer i ein kontekst. Gode ekspempel på dette kan vera tverrkulturelle situasjonar som oppstår. Ikkje minst i vanlige høve også. Kva strategi skal eg bruka for å nå fram til den eleven. Kva veit eg om eleven frå før? Er han redd for nærhet osv.. Kva tonefall, stemmebruk er passeleg, og kva reaksjon får eg ? Eg som sivilarbeidar måtte vere veldig bevisst på kva sosial persepsjon den aktuelle problem-eleven fekk av meg etter første møte og vidare..Alt har ein samanheng.
Me fekk og innblikk i yrkesrolla til læraren. Punkta om kva gode fagfolk er var også veldig givande, og ein setning syns eg var essensiell i det og vera lærar. " Ein dyktig fag person møter heile menneske ".
Veldig interessant og koma litt meir konkret innpå pedagogikken, og ser fram til me kjem nærare inn på dei ulike læringsperspektiva.
Del 2 av økta gjekk mykje ut på non verbal kommunikasjon der me fekk prøva og mima litt. Måtte bare le då eg såg me måtte prøva oss på " Ei budeie med mjølkallergi ". Min og Kenneth si miming av Budeia var ikkje av den beste sorten men minnerikt var det ;)
Me såg også ein film om " kroppen ", og korleis den reagerer i samspel med ulike ting. Det var veldig mange gode eksempel, og med Truls Svendsen i førarsetet, må det jo bare bli morosamt.
Vonar det blir ei givande ped økt neste gong også.
Revidert:
I høve til praksis gjekk praksisgruppa mi saman og laga 5 køyrereglar me skulle følgja då me var ute på Langeland.
1. Alle skal ha lov til å sei si meining.
2. Lik arbeidsmengd for alle medlemmer
3. Rutinemessige refleksjonar og evalueringar av arbeidet.
4. Møteplikt, sei i frå når du ikkje kan møta.
5. Alle tar ansvar, og ingen skal vera redd for å ta iniativ.
Eg vil sei me følgde alle desse køyrereglane. På slutten av kvar dag 14.15 gjekk me igjennom timane med øvingslærar og reflekterte rundt dette. Kva var bra, kva kunne vore bedre og korleis? Eg vil sei at alle på gruppa er ivrige, og vil jobba for kvarandre. Me er konstruktive, tør og sei ifrå, og fordeler arbeidet bra. Køyrereglane har hjulpe oss for å fungere som ei gruppe i samarbeid!
Eg vil poengtera heile vitsen med kommunikasjon og kvifor den er så viktig og lærerik med eit godt ordtak av Øyvind Dahl.
" Folk er forskjellige, men like som mennesker ". Derav kan me trekkje parallellar til den latinske tydinga av kommunikasjon som heiter " communis ", som me på engelsk har i ordet " common " - FELLES.
Det verbale språket vårt innehar 30 % av kommunikasjonsprosessen, og det nonverbale 70 %. Ikkje så veldig overraskande, når ein har vore ute i felten før. Barn spesielt les nonverbale teikn godt, og det er viktig at vi som lærarar er bevisste på vår atferd.
Det var og interessant og sjå korleis kommunikasjon alltid skjer i ein kontekst. Gode ekspempel på dette kan vera tverrkulturelle situasjonar som oppstår. Ikkje minst i vanlige høve også. Kva strategi skal eg bruka for å nå fram til den eleven. Kva veit eg om eleven frå før? Er han redd for nærhet osv.. Kva tonefall, stemmebruk er passeleg, og kva reaksjon får eg ? Eg som sivilarbeidar måtte vere veldig bevisst på kva sosial persepsjon den aktuelle problem-eleven fekk av meg etter første møte og vidare..Alt har ein samanheng.
Me fekk og innblikk i yrkesrolla til læraren. Punkta om kva gode fagfolk er var også veldig givande, og ein setning syns eg var essensiell i det og vera lærar. " Ein dyktig fag person møter heile menneske ".
Veldig interessant og koma litt meir konkret innpå pedagogikken, og ser fram til me kjem nærare inn på dei ulike læringsperspektiva.
Del 2 av økta gjekk mykje ut på non verbal kommunikasjon der me fekk prøva og mima litt. Måtte bare le då eg såg me måtte prøva oss på " Ei budeie med mjølkallergi ". Min og Kenneth si miming av Budeia var ikkje av den beste sorten men minnerikt var det ;)
Me såg også ein film om " kroppen ", og korleis den reagerer i samspel med ulike ting. Det var veldig mange gode eksempel, og med Truls Svendsen i førarsetet, må det jo bare bli morosamt.
Vonar det blir ei givande ped økt neste gong også.
Revidert:
I høve til praksis gjekk praksisgruppa mi saman og laga 5 køyrereglar me skulle følgja då me var ute på Langeland.
1. Alle skal ha lov til å sei si meining.
2. Lik arbeidsmengd for alle medlemmer
3. Rutinemessige refleksjonar og evalueringar av arbeidet.
4. Møteplikt, sei i frå når du ikkje kan møta.
5. Alle tar ansvar, og ingen skal vera redd for å ta iniativ.
Eg vil sei me følgde alle desse køyrereglane. På slutten av kvar dag 14.15 gjekk me igjennom timane med øvingslærar og reflekterte rundt dette. Kva var bra, kva kunne vore bedre og korleis? Eg vil sei at alle på gruppa er ivrige, og vil jobba for kvarandre. Me er konstruktive, tør og sei ifrå, og fordeler arbeidet bra. Køyrereglane har hjulpe oss for å fungere som ei gruppe i samarbeid!
tirsdag 21. august 2007
Pedagogikkfaget
Har hatt ein time i dette faget. Det er eit veldig omspennande fag, med mange "greiner".
- Filosofi
- Psykologi
- Sosiologi
- Historisk pegagogikk
- Didaktikk
- Etikk
- Skule- og idehistorie.
Eg har jo hatt litt praksis i det året eg hadde kroppsøving på HSH. Mest interessant var året som sivilarbeidar på Nysæther Ungdomsskule. Ofte var eg "assistent " for problemstilte ungdomar, men eg var også "observatør " og hjelpar i timar som Matte og Norsk.
Eg opplevde nokre lærarar som rett og slett gav blaffen i mange elevar. Dei har sikkert prøvd og veilede eleven, men ikkje opplevd forbetring. Så dei tek "the easy way out ", let eleven sove og vere rolig bak i klasserommet, og får undervise i fred. Er dette rett? Læraren har jo 25 andre elevar og ta hensyn til og at dei skal få læringsfred, men kva signal gir dette til resten av klassen? At det er OK, og setje seg på bakbeina? Då slepp ein og gjere noko, bare ein er stille i rommet? Ei løysning ville vore og fått ein assistent på eleven/ane, f.eks meg. Då kjem me igjen til ein ny diskusjon. Kan ein ung kar frå militæret utan noko faglig bakgrunn, ta hand om denne eleven/ane, på ein god, faglig, læringsretta måte? Andre assistentar som er utdanna assistentar hadde heller ikkje etter mi meining god nok utdanning og kunnskap om pedagogikken omhandla deira situasjon. Det er jo elevane det går utover..
Då eg var på barneskule fekk eg og oppleve kor enkelt ulike læringsmetodar og små endringar i gymtimar, kan gjere at timen fungerer på ein betre måte. Ped er alfa omega.
Det som er sikkert, og som eg har erfart er at det er ikkje læraren som byggjer kunnskap for eleven. Det er eleven som byggjer sin eigen kunnskap. Dette utsagnet er veldig ukonkret når ein tenkjer på det. Korleis kan læraren leggje til rette for at eleven skal byggja sin eigen kunnskap? Her er det vanvittig mange ting som spelar inn. Alt fra ka som skjer i hovudet på eleven, miljø, arv, påverknad, formidling, kunnskap, og etikk.
Forhåpentligvis og meir til kjem ein nærare innpå desse punkta. Alt dette blir jo veldig generelt frå mi side, og det skal bli interessant og kome meir konkret innpå mange av greinene i pedagogikken.
Gjerne kommenter dømene mine frå tida som sivilarbeidar på ungdomsskule. Debatten er open!
- Håvard
" Den vise vet ikke hva han vet "
- Filosofi
- Psykologi
- Sosiologi
- Historisk pegagogikk
- Didaktikk
- Etikk
- Skule- og idehistorie.
Eg har jo hatt litt praksis i det året eg hadde kroppsøving på HSH. Mest interessant var året som sivilarbeidar på Nysæther Ungdomsskule. Ofte var eg "assistent " for problemstilte ungdomar, men eg var også "observatør " og hjelpar i timar som Matte og Norsk.
Eg opplevde nokre lærarar som rett og slett gav blaffen i mange elevar. Dei har sikkert prøvd og veilede eleven, men ikkje opplevd forbetring. Så dei tek "the easy way out ", let eleven sove og vere rolig bak i klasserommet, og får undervise i fred. Er dette rett? Læraren har jo 25 andre elevar og ta hensyn til og at dei skal få læringsfred, men kva signal gir dette til resten av klassen? At det er OK, og setje seg på bakbeina? Då slepp ein og gjere noko, bare ein er stille i rommet? Ei løysning ville vore og fått ein assistent på eleven/ane, f.eks meg. Då kjem me igjen til ein ny diskusjon. Kan ein ung kar frå militæret utan noko faglig bakgrunn, ta hand om denne eleven/ane, på ein god, faglig, læringsretta måte? Andre assistentar som er utdanna assistentar hadde heller ikkje etter mi meining god nok utdanning og kunnskap om pedagogikken omhandla deira situasjon. Det er jo elevane det går utover..
Då eg var på barneskule fekk eg og oppleve kor enkelt ulike læringsmetodar og små endringar i gymtimar, kan gjere at timen fungerer på ein betre måte. Ped er alfa omega.
Det som er sikkert, og som eg har erfart er at det er ikkje læraren som byggjer kunnskap for eleven. Det er eleven som byggjer sin eigen kunnskap. Dette utsagnet er veldig ukonkret når ein tenkjer på det. Korleis kan læraren leggje til rette for at eleven skal byggja sin eigen kunnskap? Her er det vanvittig mange ting som spelar inn. Alt fra ka som skjer i hovudet på eleven, miljø, arv, påverknad, formidling, kunnskap, og etikk.
Forhåpentligvis og meir til kjem ein nærare innpå desse punkta. Alt dette blir jo veldig generelt frå mi side, og det skal bli interessant og kome meir konkret innpå mange av greinene i pedagogikken.
Gjerne kommenter dømene mine frå tida som sivilarbeidar på ungdomsskule. Debatten er open!
- Håvard
" Den vise vet ikke hva han vet "
mandag 20. august 2007
Presentasjon av meg
Hallais!
Eg heiter Håvard Haga og går på allmennlærar linja på HSH. Eg er fødd og oppvaksen på Stord. Eg er 22 år og har to sysken.
Eg har 3 år med Medium og Kommunikasjon bak meg frå vidaregåande, noko eg ikkje er så veldig fornøgd med i ettertid..Men alt kjem godt med!Etter det gjekk eg direkte på HSH og hadde 1 år med Kroppsøving. Eit veldig kjekt år, med masse reising. Me hadde litt praksis på ulike skular under denne tida, og eg hadde mange gode opplevingar. Difor valte eg siviltenesta istadanfor militæret, slik at eg kunne jobba eit år på ungdomsskule her på Stord. Dette gav meg og mogleik til å forsetja med fotball og spela på det laget eg spelte på den gongen. ( Stord ) Dette året gav meg veldig mykje, både på godt og vondt. Det som er sikkert er at eg likar og jobba meg menneske og set pris på feriar ;)
I år valgte eg og gå på allmennlærar noko eg gledar meg svært til. I tillegg jobbar eg på Frugård og som vaktmeister på Torghuset. Eg er også aktiv i 3 idrettslag, fotball, volleyball og bowling.Ellers set eg veldig stor pris på musikk. Beatles og Eagles er noko eg kan høyra på kvar dag. Fotball er naturligvis ein stor lidenskap hos meg, der Arsenal står meg nært i hjarta ;)
Eg heiter Håvard Haga og går på allmennlærar linja på HSH. Eg er fødd og oppvaksen på Stord. Eg er 22 år og har to sysken.
Eg har 3 år med Medium og Kommunikasjon bak meg frå vidaregåande, noko eg ikkje er så veldig fornøgd med i ettertid..Men alt kjem godt med!Etter det gjekk eg direkte på HSH og hadde 1 år med Kroppsøving. Eit veldig kjekt år, med masse reising. Me hadde litt praksis på ulike skular under denne tida, og eg hadde mange gode opplevingar. Difor valte eg siviltenesta istadanfor militæret, slik at eg kunne jobba eit år på ungdomsskule her på Stord. Dette gav meg og mogleik til å forsetja med fotball og spela på det laget eg spelte på den gongen. ( Stord ) Dette året gav meg veldig mykje, både på godt og vondt. Det som er sikkert er at eg likar og jobba meg menneske og set pris på feriar ;)
I år valgte eg og gå på allmennlærar noko eg gledar meg svært til. I tillegg jobbar eg på Frugård og som vaktmeister på Torghuset. Eg er også aktiv i 3 idrettslag, fotball, volleyball og bowling.Ellers set eg veldig stor pris på musikk. Beatles og Eagles er noko eg kan høyra på kvar dag. Fotball er naturligvis ein stor lidenskap hos meg, der Arsenal står meg nært i hjarta ;)
Abonner på:
Innlegg (Atom)
