ANIMASJON og BILETHANDSAMING! + Undervisningsplanlegging ( Diamanten )

I dag fekk me mogleik til å arbeida med noko anna i pedagogikken. Me jobba med animasjon, og Image Ready som er eit program lagt til i Adobe Photoshop. Eg har vore borti programmet før på Medium og Kommunikasjon så det var ikkje så veldig mykje for min eigen del.

Slike arbeid er nok for elevar veldig interessant og kan vere veldig givande. Eg vil tru det er bra for oss som lærarar og kunne mange ulike digitale program og presentasjonsformer. Dette vil bidra til større variasjon i korleis me legg opp undervisninga, og skapa meir breidde i skulekvardagen.

Eg syns at timen gjekk veldig fort, og mange av studentane som ikkje hadde vore borti animasjon før hadde problem med å få med seg all teknikken. Men da var skoy og gjera noko annleis!

Revidert:

Animasjon og bilethandsaming er nok utvilsamt artige verktøy å bruka i skulesamanheng. Det er nok ikkje noko som bør gjerast for ofte, men det piffar opp undervisninga, og elevane får mogleik til å bruka digitale verktøy. Photoshop er jo eit program som kjem til å leve i mange år framover, og som ikkje minst kan stimulere elevane til å jobbe med redigering innan animasjon, foto og reklame i framtida.

Einaste ved slike verktøy er at det er svært ressursbetinga. Skulen må ha nok maskinar til ein klasse, ikkje minst GODE nok maskinar. Framtidas program krev meir og meir "kraft" i maskinane, og det er viktig at skulane følger med og sørgjer for at dei heng med i tida. For det andre må det vera lærarar som kan programmet og veit å læra fra seg. Det er ikkje berre berre å læra frå seg IKT, det må gjerast grunding, skapa nyfikenhet hos elevane, og dei må få meistringsglede og sjå nytten av arbeidet dei gjer.

Bilethandsaming er interessant, og det er viktig for elevane å forstå at alle bilder på internett ikkje er til bruk for alle. Det er difor bra som Birgit viste, kor elevane kan finne bilete, dei kan bruka lovleg. Dei lærar seg biletredigering, men ikkje minst dei vert "oppdregne" i nettvett.

Undervisningsplanlegging ( Den didaktiske relasjonsmodellen )

Tidligare var "mål-middel-retningen" i planlegging det vanlege. Ein har eit mål og nokre elevar, og ein må finne nokre midlar for å få elevane til å nå målet. Spesielt kjend for denne modellen var amerikanaren Ralph Tyler ( 1949 ). Heimann og Schultz hadde ein anna utgongspunkt.Dei var opptekne av at didaktikken hadde vært for lite anvendbar i høve til lærarens praktiske undervisningsarbeid. Dei utarbeida 4 høve, eller beslutningsmoment og 2 betingingsmoment. Eg nevner ikkje desse no, sidan dei er inkludert i den neste modellen.

Bjørndal og Lieberg videreførte tenkinga frå Heimann og Schultz. Det som var det grunnleggjande synspunktet for dei var at unervisning ein "levande dialog". Eit skapende og dynamisk samspill mellom lærere og elever anser vi således for å være et av de viktigste kriterier for god undervisning ". ( 1978, Bjørndal, Lieberg) Det er viktig å presisera at sjølv om dei såg på undervisning som ein dynamisk og kreativ prosess, måtte den vera planlagt og systematisk. Dei utvikla difor " Den didaktiske relasjonsmodellen "i tråd med tenkinga til Heimann og Schultz. Modellen vert også berre kalla for diamanten, sidan dei fem kategoriane går om seg sjølve.

- Faginnhald
- Evaluering
- Didaktiske forutsetnader ( elev og lærarforutsetnader og fysiske, biologiske, sosiale og kulturelle forutsetnader )
- Læringsaktivitetar
- Mål

Modellens utforming illustrerar eit dynamisk syn på undervisningsprosessen og det er eit hovudpoeng at ein ingen av kategoriane kjem først. Den opprinnelege femdelte modellen, har etterkvart blitt delt inn i seks kategoriar, ved at didaktiske forutsetnader, er splitta i "læreforutsetnader" og "rammefaktorar ". Dette er gjort fordi elevane bør skillast i ein egen kategori. Ein må sikra at elevane er i fokus når for eksempel mål og arbeidsmåtar skal fastsettast.

Det er denne modellen me som studentar er kjende med. Relasjonsmodellen kan brukast på mange nivå. Den kan brukast som redskap til å planleggja ei enkelt økt, samstundes som den kan brukast til å analysera og reflektera over undervisning og læring.

Læreforutsetnader:
For at ein lærar skal kunne variera undervisninga og planleggja den så kreativt som mogleg, treng lærarar utstrakt kunnskap om elevane, deira interesser og evner. Piaget og skjemaer, Vygotskij og utviklingsnivå/sone med Bruner, stillas vil vera relevant og tenkja på under denne katergorien tykkjer eg.

Rammefaktorar:
Utstyr, tid, klassestørrelse, timeantall, lokalmiljøet
Rammefaktorane er høve som på ulike vis begrenser eller mogleggjer undervisning og læring. Risnes, Lyngmark (2007) meiner at lærarane tolker rammefaktorane, noko eg er enig i. Kunnskap, haldningar, forventningar, kreativitet og innsats er det som er mest avgjerande for korleis undervisninga blir, og kva erfaringar og læringsutbyte elevane vert sittande igjen med.

Mål:
Me har alle hatt vår dose av lærarar som ikkje kan læra frå seg. Det som har kjenneteikna dei lærarane eg ikkje tykkjer har vore gode nok, er at dei har "dårleg tid" i timane. Dette heng nok saman med at dei skal kome seg igjennom alt stoffet, og har kanskje lite timar til rådighet i høve til all stoffet. Målet til lærar vert difor " å kome seg igjennom kapittel 5 i dag ". Utan å leggje tid til rette for at elevane skal forstå, drøfte og lære noko etter timen er ferdig. Slik har eg følt det mange gongar. Lærarens personlege mål med undervisninga vert feil, interessa og merksemda må heller rettast mot KVA elevane har lært etter at læraren har undervist. Skal måla vera meiningsfylte, må det vera elevanes læring det skal settast mål for!

Bloom(1956) si kunnskapstrapp kan vere ein god modell for ein lærar og kikke på når ein skal setje mål for timen/emnet i faget. Lærarar bør vera bevisste på kva nivå dei vil "gå på" når dei formulerer eit læringsmål

Innhald:
Eg velger her å bruka punkt frå Engelsen (2006). Desse tre viktige høva spelar inn når ein skal velga innhald i eit fag.

- Faga sin eigenart
- Samfunnet sine interesser
- Elevanes behov

Læringsaktivitetar:
Det er ingen fasit for kva undervisningsmetode som er god eller dårlig. Korleis ein metode vil fungere i ein bestemt undervisningssekvens er avhengig av elevane og deira forutsetnader. Det som er sikkert er at læringsaktivitetane bør tilpassast den enkelte elev og elevgruppe.( Piaget, Vygotskij )

Det finnest over 70 læringsstilmodeller. Felles for desse er at dei hevder at ei kartlegging av elevers læringsstil og ein undervisning tilpassa denne vil være ein optimal opplæring. Kritikken mot dette går blant anna på at kartleggingsverktøya ikkje er gode nok, at elever vert plasserte i ein bås, at dei ikkje vert teke hensyn til elevers sosiale utvikling, danningsprosessar og betydinga av fellesskap i læringsprosessen. ( Hopfenbeck 2006, Andreassen 2006) Dette er eg heilt enig i. Det er nok mange læringsstilmodellar ein kan finne felles faktorar ved, men det er ingen universal metode. Det er opp til kvar enkelt lærar, på bakgrunn av erfaring og kunnskap om sine elevar, å legge til rette for elevers konstruksjon av læring individuelt og i fellesskap. ( Haga 2008 :) )

MAKIS prinsippa er element som kan bidra til motivasjon i undervisninga.

- Motivere
- Aktivisere
- Konkretisere
- ( Variasjon )
- Individualisere
- Samarbeide